pfff, dat slapen....(lang)

[otje]

S@ar heeft altijd redelijk geslapen: overdag prima en 's nachts met de nodige voedingen ook redelijk. Maar de laatste tijd lijkt het steeds slechter te gaan.... Met name 's avonds en 's nachts, ze word heel vaak wakker en wil/kan alleen aan de borst weer verder slapen. Een tijdje terug was ik het zo zat om elke keer zo lang op haar kamertje te zitten dat ik haar bij ons in bed heb genomen, op zich geen probleem, zo sliepen we allemaal een stuk beter! Maar nu wil ze, als ze bijv om 21.00 alweer wakker word (en net pas een uurtje geslapen heeft ) alléén weer verder slapen in ons bed, aan de borst. Dus gebeurt het steeds vaker dat ik 'verplicht' al om 21 ofzo in bed lig En het grootste probleem vind ik nog, dat als ik wat pogingen doe om haar toch anders in slaap te krijgen, ze alleen maar wakkerder word. Gisteravond bijv. van 21.15 tot 22.00 geprobeert haar in slaap te wiegen, aaien, muziekje aan etc. Dat lukte niet, dus toen aan de borst bij ons in bed, was ze alleen maar onrustig aan het doen, spelen etc en uiteindelijk was het na middernacht voor ze weer sliep...

De laatste week gaat het in slaap vallen overdag ook minder goed en dat terwijl ik haar altijd zó heb kunnen wegleggen en ze sliep! Nou is ze wel verkouden en begint ze ineens te tijgeren, maar toch ben ik zo bang dat ik haar straks overdag ook alleen aan de borst in slaap kan krijgen.....en dat is helemaal niet handig met een ondernemende peuter erbij... Bah, ik heb er gewoon buikpijn van Slapen is toch al iets wat ik heel moeilijk los kan laten....en als het dan ook nog eens ze slecht gaat....ik ga even een potje zitten huilen denk ik

Iemand wijze raad, ervaring of gewoon een hart onder de riem??

[Chabeli]

oh meid, wat verdrietig dat het zo moeizaam gaat! Is het geen sprongetje? Het kan goed een fase zijn hoor. Tomás had daar ook regelmatig last van. Ik heb helaas geen tips voor je, maar wel een knuffel. Sterkte!

[Liesje28]

aiaiai, dat is frustrerend en doodvermoeiend.... Ik heb geen wijze raad.. hier was t altijd een fase die gelukkig ook weer overging.. maar daar heb je zo weinig aan als je er middenin zit he?

Sterkte!!!

[mama van b en c]

Wat herkenbaar. B. was er ook zo eentje, sliep altijd en sliep van af 5 weken de hele nacht door. Maar toen hij 10 maanden was begon het. Elk uur of vaker wakker. En ik was zwanger van C.

Ik gaf toen geen bv meeer en dat vond ik achteraf wel erg jammer, ik had hem niets meer te bieden. Ik dacht dat het bij hem meer met verlatingsangst ofzo te maken had. Vanalles hebben we geprobeerd. Ik heb heel wat uurtjes aan heteind van zijn bed doorgebracht wachtend tot hij sliep en ik heel voorzicht weg sloop om vervolgens 20 minuten later weer van voren af aan te beginnen. Wanneer het over ging? Toen ik 37 weken zwanger was bedacht ik me dat dit niet handig was want er kwam een tijd aan dat ik dit even niet zou kunnen. Per direct ben ik gestopt met bij hem gaan liggen en toen ging het steeds beter.(niet de eerste naht natuurlijk ) De nacht dat C. geboren is was de eerste nacht dat B. weer doorsliep. Alsof hij het aanvoelde...

Ik weet niet of je wat aan dit verhaal hebt, maar wie weet, probeer ook eens lekker slapen zonder huilen. Dat gaf mij heel veel inzicht en de moed om het vol te houden.

[kaatje71]

Me!ke sliep tot voor kort ook alleen maar in als 1 van ons haar vast hield.
Op het kdv slaapt ze wel alleen en toen ik tips vroeg zeiden ze dat ze een muziekdoosje gebruiken. Dat heb ik ook gedaan en ja hoor, in de helft -of iets meer zelfs- van de gevallen werkt dat. Zeker voor overdag wel handig idd, want dan kan ik ook niet even een kwartiertje naast haar liggen ( zou het wel willen hoor) met ons kleine ongeleide projectieltje alleen beneden.
Tja en als ze echt niet wil slapen overdag dan haal ik haar maar weer uit bed na een poosje geprobeerd te hebben.

S!lke had dit ook overigens, dat ze alleen met de borst in slaap viel en die hebben we vanaf ongeveer een jaar aangewend om zonder de borst in slaap te vallen ( wat een hoop gehuil opleverde want ze wilde echt niks anders en werd gewoon woest als je haar kamer binnen kwam zonder dat ze de borst kreeg). Ik had geen andere keuze want vanwege medicijngebruik moest ik de bv minderen, maar achteraf heeft het er wel voor gezorgd dat ze uitèindelijk beter ging slapen.

[otje]

Bedankt meiden, een beetje herkenning en lieve woorden doen me goed!

We zullen zien wat vannacht ons brengt.... Op zich is het echt niet het einde van de wereld, maar ik kan hier gewoon zoooo slecht mee omgaan Vooral als ik een beetje moe ben, dan schiet ik heul erg snel in de dit-komt-nooit-meer-goed-modus.....relativeren: wat is dat? En dan kan ik er heel gespannen en chagerijnig van worden, erg he?

En het zou best een sprongetje oid kunnen zijn; ze tijgert sinds een paar dagen en gaat steeds in kruiphouding zitten, bovendien krijgt ze haar eerste tandje en os ze verkouden...tja....best een hoop tegelijk als je 10 maanden bent!

Vanmiddag heb ik lekker een uur in bad gelegen met een tijdschrift dus ik kan er weer even tegenaan....zennnnn.....nu nog proberen dit gevoel vast te houden!

[KarinH]

Ik vond bij beide kinderen de fase 9-11 maanden vreselijk vermoeiend, niets leek meer goed te gaan, drama met eten, slapen (voedingen om de 1-2 uur , alleen aan de borst slapen etc), eenkennig, snel huilen... Maar tisunfase. En het ging ook weer van zelf voorbij.

Hopelijk kun je zen blijven en komt er snel weer wat meer rust/slaap in de tent!
Succes.

[Claudiac]

Hoi!

A heeft heel lang bij ons in bed geslapen, maar slaapt nu gewoon in z'n eigen bed. Vannacht nog even naast mij, maar verder eigenlijk niet meer (hij is nu wat verkouden). Bij mij heeft het geholpen:

- beetje genieten van het om 21 uur naar bed gaan, reken er op en neem daarvoor een warme chocola of thee of zo.
- het gaat vanzelf over
- elke avond begonnen in z'n eigen bed met z'n knuffel en op een gegeven moment na een voeding weer terugleggen met z'n knuffel. Deze zachte knuffel had hij ook toen hij naast mij lag.
- hier is hij sinds een week of twee over een eenkennigheidsfase heen. Gelukkig. Dat zal ook schelen.

I heeft tot hij een jaar of 2 was bij ons in bed geslapen, dat was wat minder.

En het gaat echt over. Als hij 16 is ligt hij niet meer naast je.

Succes,

[otje]

Ja, ik weet het, ik ben altijd degene die (tegen collega's of vriendinnen ofzo) roept: ach joh, neem gewoon bij je in bed, gaat vanzef over. Maar nu het hier vorige week zo'n drama was.... Gelukkig gaat het nu aan paar avonden wat beter en ook overdag, dus ik kom helemaal bij! *klopt het heel hard af*

[Claudiac]

Zie je wel, komt vanzelf goed