zo aanhankelijk naar mij ineens

[kaatje71]

is Meike.
Ze was gisteren ziek en ik heb haar de hele dag bij me gehad.
Nu wil ze alleen nog maar bij mij. Niks anders is goed.
Nu was ze de afgelopen weken sowieso wat aanhankelijker naar mij toe, maar nu is het wel extreem.
Normaal valt ze wel alleen in slaap aan het begin van de avond, maar vanavond (en ook gisteren, maar ja, toen was ze ziek) lag ze zo vreselijk te huilen toen ik haar in bed had gelegd.
Volgens mijn vriend ligt het er aan dat ze borstvoeding krijgt (dat ze nu zo naar mij toetrekt).
Dat is een discussie die ik niet win want volgens hem is het mijn heilige huisje.
Bedenk me nu ook dat dat geen reden is waar om ze moeilijk alleen slaapt, want ook als ik naast haar lig wordt ze veel wakker `s nachts (ik geef dan geen bv).
Nu ligt ze naast hem ( we slapen sowieso om de beurt met haar en vanavond is "zijn beurt", en dat wilde hij per se zo doen) te brullen en krijsen.
Ga maar snel mijn tanden poetsen want dit is ook niet ok zo.
Lastig dit want op zich vind het ook niet alles dat ze nu zo naar mij toetrekt, zo heel erg ineens. Hoe doorbreek je dat?
Of misschien eerst maar eens even afwachten hoe het zich ontwikkelt.
(Heb wel de angst dat we weer elke avond vanaf 19.00 naast haar "moeten" liggen, zoals een tijd geleden, dat was best heel heftig.....)

[wennetje]

Maar zie je dat niet steeds bij een ziekteperiode? Mama is dan toch echt anders dan papa.
Hier is dan geen papa maar als Joris echt ziek is, wil hij bij mij slapen. Gewoonlijk wil hij daar echt niets van weten (bij mij in bed is KETEN!!!!) en oma (die toch heel eigen is) is alleen goed genoeg als ik echt helemaal weg ben.

[Pauwtje]

Ohhh, hier precies hetzelfde. Evy is ook een beetje ziek, en de afgelopen 2 dagen wil ze alleen maar mama, mama, mama! Ze kruipt in me, en aat me niet meer los.
Makkelijk om de bv de schuld te geven. Maar daar ligt het echt niet aan. Ik ken vele moeders om me heen die niet zo lang bv hebben gegeven of helemaal niet, en die het ook herkennen. Mama is gewoon anders dan papa. Met of zonder bv.

[Sarina]

Waar ligt zo'n mamaperiode dan aan als je geen bv meer geeft? Beide kids hebben hier regelmatig en die geef ik al jaren geen bv meer. Trouwens ook papaperiodes, waar ligt dat dan aan?
Volgens mij gaan alle kinderen door zulke periodes. R3ns, die zo'n 21 maanden bv heeft gehad, was tijdens die bv-periode heel lang een echt papakind.
Lijkt me best moeilijk als je het niet eens bent met je partner!

[kaatje71]

Meike slaat mijn vriend dan ook en ze duwt hem weg, en bij mij is ze in 1 tel stil.
Ik vind het ook niet leuk, zowel voor hem, als voor mezelf als voor Meike.
Het zal wel weer overgaan hoop ik.

En wat betreft die bv maffia, zoals hij dat dan noemt.
Hij vindt het op zich ook wel goed, maar verwijt mij soms niet de nadelen ervan in te willen zien.
Los van de vraag of dit eenkennige gedrag door de bv komt.
En het klopt ook wel, de bv is voor mij ook wel een emotioneel iets, wat ik soms niet helemaal helder bezie.
Ik wil eigenlijk ook wel stoppen met de avondvoedingen van Silke maar dat lukt me op de 1 of andere manier niet, terwijl ik normaal gesproken niet zo`n moeite hen om mijn grenzen aan te geven.
Aan de andere kant, stel dat als ik zou stoppen met de bv, dat Meike dan als een zonnetje door zou slapen, zou ik echt snel stoppen. Met wel een beetje pijn in mijn hart maar toch. Maar zo gaat dat niet werken.

[wennetje]

He Kaatje, ik zou er bij wijze van spreken een moord voor doen om Joris nog bij me te laten drinken. Natuurlijk is het een emotioneel iets maar is dat dan slecht? Silke zal echt zelf wel stoppen en Meike over een tijd ook. Je dringt het ze toch niet op? Ik zie geen nadelen van BV, die zijn er volgens mij niet (behalve als je ft moet kolven) en ik geloof ook echt niet dat je daarmee je kind onnodig afhankelijk maakt oid. Blijkbaar heeft Meike jou heel hard nodig en als ze ouder wordt zal ze ongetwijfeld met haar vader willen trouwen dus zijn tijd komt nog wel.

[Mare]

Kinderen zijn over het algemeen tot hun tweede op hun moeder gericht vanaf hun tweede trekken ze wat meer naar hun vader toe. Dit is onafhankelijk van borst- of kunstvoeding en heel normaal gedrag. Met de moeder is de band gewoon hechter en ontstaat al in de buik, helemaal niet raar dus dat een ziek kind naar de moeder toe trekt. Het is mijns inziens ook niets wat je kan afdwingen.
Maar daar heb je natuurlijk niets aan als je vriend er anders over denkt lijkt mij lastig.
Wat de bv betreft had Jaap hier trouwens ook niet zoveel te zeggen dat is gewoon wel iets wat een moeder denk ik het beste aanvoelt en in kan schatten. Hij heeft dat gelukkig geaccepteerd en deed er bijna nooit moeilijk over.

[kaatje71]

dat ik met Silke wil stoppen met de avondvoeding is wel mijn eigen idee, ik heb het niet eens nog besproken met hem. Silke is dan heel onrustig en ik heb dan ook niet zoveel melk.
En hij accepteert wel dat ik bv geef hoor, maar in momenten van wanhoop is hij wel geneigd de bv de schuld te geven en hij vindt sowieso dat ik wat bv betreft niet open sta voor een ander geluid.
Maar ja, dat is wat mij betreft ook geen discussie. (Heeft-ie toch wel gelijk daarin )
En wat ik al schreef; ik ben ook wel bang dat we ( ik) nu ineens weer elke avond bij haar moeten gaan liggen als ze gaat slapen. Was juist zo blij dat dat voorbij was.
Vervelende is dat Meike vanmorgen heel erg vrolijk was, maar nu weer erg hangerig, wil niks eten, niks drinken, geen koorts en na vanmorgen dacht ik wel dat ze echt beter was. Maar wellicht toch nog ziek.

Jammer dat je geen gebruiksaanwijzing krijgt bij je kind....
En ook bij de derde sta ik soms nog voor raadsels of weet ik het af en toe niet.
Of juist bij deze, ze lijkt wel het pittigst (of misschien ook wel gevoeligst het ligt er maar aan hoe je het benadert) van de drie.

[Chabeli]

Beide kinderen hebben deze fases en Tomás heeft slechts 5,5 maand bv gehad. Hij is nu 3, maar heeft soms nog steeds van die fases. En soms is het mama, en soms is het papa, al neigen beiden meer naar mama dan naar papa.

Naast dat ze ziek is geweest, kan het ook een sprongetje zijn. VOlgens mij is ze er in de goede leeftijd voor

Sterkte ermee!

[KarinH]

Bij Eveline zijn het al golfbewegingen vanaf geboorte. Nou ja, eigenlijk de eerste 2 jaar wilde ze vrij weinig van papa weten, alleen mama was goed genoeg (mits ik beschikbaar was! Als ik echt weg was, dan mochten andere mensen ook heus wat). Zelfs een fase heel erg anti-papa (gillen en krijsen als hij haar aanraakte, wegduwen, worstelen etc) , ik vond het heel sneu voor manlief.

Maar hoe ouder ze wordt hoe meer ze toch naar papa toe trekt en ze hebben het nu regelmatig heel gezellig samen (maar toch blijft mama nog steeds met stip op 1 staan ).

Christian heeft nooit live BV gehad en had dit ook, hetzij wel in minder sterke mate. Zelfs nu nog is ook hij nog steeds het meest op mij gericht. Het grote verschil tussen die 2 was de felheid waarmee ze hun voorkeur lieten blijken, Eveline is veel pittiger/eigenzinniger in wat ze wel en niet wil!

Sterkte ermee, ze heeft ook nog geen makkelijke leeftijd (je wil niet weten wat voor drama's wij rond 14-15 maanden hebben gehad bij Eveline. Na de 18 maanden ging het allemaal iets beter want toen kon ze goed lopen, kwam het praten op gang etc).

[kaatje71]

Na de 18 maanden ging het allemaal iets beter want toen kon ze goed lopen, kwam het praten op gang etc).

oh ja die anderhalf jaar was bij mijn eerste twee ook zo`n punt waarvan het allemaal beter ging voor zover ik me kan herinneren.