Ben laatst met Eveline naar CB geweest (een wat verlaat 3-jaar bezoek, lang leve de bureaucratie) en ik had het eigenlijk wel kunnen bedenken dat het een mission impossible zou zijn. Eveline is kat-uit-boom-kijk-meisje (goh, van wie zou ze dat hebben

) dat in onbekende situaties nog best verlegen kan zijn (lees = aan mij vastgekleefd). Maar ook erg eigenzinnig, als ze 'nee' zegt kunt je op je kop gaan staan, maar dan zal madammeke echt niet mee werken.
We waren natuurlijk al zo lang niet meer geweest, dat alles erg vreemd was en ze niets wilde. Met veel drama en moeite lengte en gewicht zelf kunnen bepalen (no way dat die enge mevrouw in de buurt mocht komen

), maar voor de rest he-le-maal niets.

Zat weggedoken op schoot. Dus ze heeft geen enkel 'kunstje' vertoond en de ogentest zijn we niet eens aan begonnen.
Dus... over 3 maanden moeten we terug en ik heb er een hard hoofd dat het dan wel goed zal gaan

. Iemand nog ideeen, tips? Of ervaringen?
Op zich voor de ontwikkeling maak ik me niet druk, ik weet dat ze alles kan wat 'moet', maar tja die ogen? Ik heb niet het gevoel dat er iets mis mee is, maar we zijn wel beide brildragend en oogarts heeft ons laten weten dat Christian ook op termijn een bril nodig gaat hebben.