Ik weet niet of het helpt (denk het niet echt

), maar tot 12 maanden was gewoon enorm bagger hier (ziek, tandjes, ontwikkelen, prikkels verwerken), daarna nog tot 24 maanden periodes erg onrustig... MAAR ik heb het overleefd en vanaf 2 jaar ging de knop helemaal om, Eveline slaapt vanaf die tijd zo ontzettend, ontzettend goed! En ik ben al die gebroken nachten al weer helemaal vergeten...
(helaas is de 6-uur-wakker-wakker-wakker hier nog steeds niet verdwenen, Christian is en blijft een vroege vogel

)
Heel veel sterkte, als je er midden in zit is het zooooooooooooo zwaar en lijkt het alsof het nooit meer wat zal worden, maar echt je bent sterk genoeg om gewoon door te zetten en het wordt echt een keer beter!
Wat mij enorm geholpen heeft, is dat ik het heb 'losgelaten' met 6 maanden, gewoon geaccepteerd dat het nu eenmaal zo was, dat mijn dochter nu eenmaal geen slaapwonder met slechts 5 voedingen per dag was en me niet meer zo lopen opvreten over de onrust, vele voeden, slaapgebrek etc. Dat was een knop in mijn hoofd die om moest, maar toen die eenmaal om was voelde ik me een stuk minder moe, terwijl er feitelijk aan de nachten niets veranderd was.