Tegenover anderen is ze ook ontdooid, maar het valt wel op dat ze eigenlijk alleen maar mannelijk gezelschap opzoekt.

Ze is knettergek op haar beide opa's, knuffelt, zingt, speelt, klautert, klimt, het is vaak opa voor en opa na als we in gezelschap zijn. Ze speelt vaak met haar neefje (3,5 jaar), maar helemaal nooit met haar nichtje (ruim 2,5 jaar). Op kinderdagverblijf hoor ik vooral over de jongetjes (hoewel ze daar ook wel met meisjes speelt).
Oke, niets mis mee, maar... is het normaal dat ze dan zo enorm anti-oma is? De beide oma's mogen helemaal niets, ze kijkt ze zelfs bijna niet aan, praat er bijna niet tegen (behalve om sap of koekje te vragen of zo

Wat zou het toch zijn? Is dit weer zo'n typische peuterfase? Ik voel me er soms wel een beetje opgelaten onder, hoewel ik er natuurlijk niets aan kan doen. Vooral mijn eigen moeder is hier best verdrietig onder en heeft me al vaker gevraagd of ik weet waarom Eveline zo reageert...